Rozporządzenie o przedmiotach użytkowych
Rozporządzenie to ogranicza możliwość wydzielania ołowiu i kadmu z wypalanej glazury, o ile jej powierzchnia może mieć kontakt z artykułami spożywczymi. Kontrola przebiega zgodnie z DIN 51031 z użyciem 4% kwasu octowego. Wartości graniczne są regulowane przez DIN 51032. Nasze pomiary mają zastosowanie do pustych towarów. W przypadku urządzeń do gotowania i pieczenia, pojemników do pakowania i składowania zastosowanie mają niższe wartości graniczne. Czy wartości te są potwierdzane w poszczególnych przypadkach, zależy od danych uwarunkowań produkcji. Możliwe jest także przenoszenie się ołowiu przez atmosferę pieca, w przypadku jednoczesnego wypalaniu wolnych od ołowiu i zawierających ołów glazur. Odpowiedzialność za dotrzymanie tych wartości pozostaje po stronie producenta danych przedmiotów. Oznaczenia:
** zmierzona wartość wydzielania się ołowiu jest poniżej ustalonej wartości granicznej
*** wydzielanie ołowiu przekracza ustaloną wartość graniczną dla naczyń zgodnie z DIN51032
**** wydzielanie kadmu przekracza wartość graniczną dla naczyn zgodnie z DIN51032
Zalecamy oprócz tego nie stosować glazur do naczyń, których powierzchnie nie są do tego przystosowane. Dokładnie chodzi o niewytapiane mocno metalizowane powierzchnie, jak także glazury silnie krakowane.
Może w takim przypadku dojść do zanieczyszczeń bakteryjnych lub do zmiany smaku przygotowywanych potraw.
Materiały niebezpieczne w glazurach i farbach
Glazury mogą zawierać materiały, które przy ekspozycji w trakcie wdychania, połknięcia lub kontaminacji mogą wywoływać problemy zdrowotne. W opartym na wytycznych Unii Europejskiej rozporządzeniu o materiałach niebezpiecznych wymieniono te materiały, które wymagają oznakowania symbolami materiałów niebezpiecznych. Dla każdego materiału zastosowanie mają przy tym, w zależności od potencjalnego niebezpieczeństwa, odpowiednie granice stężenia, od których wymagane jest oznakowanie.
Xn - kobalt lub kadm
T - ołów
